όποτε παίρνω ανάσα
όποτε παίρνω ανάσα

όποτε παίρνω ανάσα
περνώ το δρόμο
γυμνός
με τον πούτσο μου να κρέμεται
να σέρνεται στην άσφαλτο
βλέπω το βιβλιοπωλείο
κι όλοι γαμιούνται μέσα
και περιστρέφονται
κι έτσι όπως σέρνεται ο πούτσος μου
και χύνει σαν σαλιγκάρι τη βλέννα του στο δρόμο
ένα συναίσθημα γιορτής
ένα λαμπερό συναίσθημα
γλείφει τον πρωκτό μου
κι αυτός ανοίγει, παίρνει ένα σχήμα ίδιο ολόιδιο με ένα λουλούδι
που είχα δει κάποτε στην τηλεόραση.
-η τηλεόραση είναι γεμάτη λουλούδια
κι έτσι όπως σέρνω τα πόδια μου, τον πούτσο μου
και το συναίσθημα στον κώλο μου
θέλω για λίγο έτσι ξαφνικά να βρέξει
αν κι έχω ακούσει πως σε αυτή τη χώρα δε βρέχει ποτέ
και πως ο χρόνος στη χώρα αυτή είναι αληθινός
που σημαίνει πως δεν μπορώ να ορίσω τη διάρκεια
το πέρασμα την ώρα την αφή την όψη του χορευτή
από μπαλκόνι σε μπαλκόνι όσο κατεβαίνω

κι ο αέρας είναι συμπαγής
σαν το κεφάλι του σφυριού
γεμάτος ονόματα και κατουρημένα χόρτα
αφιερώσεις κι υπογραφές λες και κάποιος δοκίμαζε
εδώ όλα τα στυλό και τα μολύβια και τους διαβήτες του κόσμου

η λεσβία όρεξή μου για χώμα
από το στόμα περνάει στην οργή
και τυλίγεται
έτσι κάνει και το απαρέμφατό μου στις παρτούζες
αχόρταγα καυλιά αχόρταγες κωλοτρυπίδες
τι κρίμα να μη σε λένε ανώμαλο εδώ κάτω


πριν καταπιώ με τα μάτια τον κόσμο
πριν πάρω κρυφά μια καινούρια ανάσα

τίποτα

το ίδιο συναίσθημα

περισσότερο μπλε ίσως μα το ίδιο

δανείσου ένα φως απ' την άσπρη κυρά
δώσε στο νου σου ελευθερία
υπάρχουν αγόρια που σε φεγγάρια έχουν κρύψει
τα ρούχα τους κι υπάρχουνε σκάλες
συρμάτινες βρεγμένες σε τοπία οριστικά
θα τα 'λεγα έρημα βοσκοτόπια μα πάντα βρίσκεται
κάπου για λίγο έστω και μικροσκοπικό ένα
ξεδιάντροπο φαινόμενο ξεκωλιασμένο
- πρέπει να είσαι πολύ ψηλά για να το δεις

τα χείλια σου να έχουν του διάολου τις γεύσεις
όταν θα στραγγαλίζεις το φως σου

το εστιατόριο έχει ένα αλλόκοτο σχήμα
θα σε παιδέψει
θα αισθανθείς
θα θες να γαμήσεις το κύμα
θα αισθανθείς

κοπελιές από ξύλο σαν καγκουρό θα πηδούν
και παιδιά δίχως φύλο θα ακούς ν' ανασαίνουν

θα θες να γαμήσεις το κύμα
τα χέρια σου θα 'ναι βαριά
και το κεφάλι σου θ' ανοίξει

το εστιατόριο θα είναι μικρό
γιατί μικρό το θέλησες να είναι

τη σιωπή
την απόλυτη σιωπή
μόνο γυμνός θα την καταφέρεις ν' ασπρίσει
και μόνο με βρύσες να τρέχουν θ' ακούσεις
τι λέει

για να γυρίσεις
θα πρέπει να σε γαμήσουν όλοι
δύο φορές ο καθένας
κι ύστερα θα πρέπει να ικετέψεις

την ίδια την επιστροφή

κατηφόρισα δίπλα στα νεκρά περιστέρια. έμοιαζαν με έργο τέχνης. από το πρωί ήξερα πως αυτή η σκοτεινή μέρα ήταν δική μου. ήμουν όσο βρώμικος ήθελα να είμαι έζεχνα. το μπλουζάκι μου έμοιαζε πια με εκείνο που φορούσα στην παράσταση. άδειαζαν τρεις μπύρες στο κεφάλι μου και με βίαζαν - κακόμοιρο νησί πόσα με είδες να κάνω κι άλλα πόσα δεν είδες ποτέ από εμένα. χιλιάδες νεκρά περιστέρια άραγε από τι άραγε θα σκοτώσει και μένα αυτό; έβγαλα τα παπούτσια μου, έχωσα τις κάλτσες μου στο παντελόνι και φαινόταν ο πούτσος μου τεράστιος πίσω από το σκληρό ύφασμα κατέβασα το φερμουάρ για να φάινεται ότι πρόκειται για δύο αθλητικές κάλτσες, αυτές του ποδοσφαίρου -τις είχε ξεχάσει ο γιώργος ή ο πάνος ή ο βασίλης πού να θυμάμαι τώρα κι από τότε δεν τις έπλυνα ποτέ. γύρισα τα μπατζάκια μου σχεδόν μέχρι το γόνατο κι είδα το αγαπημένο μου σημάδι κόκκινο και πιο καυλωτικό από ποτέ. πόσο φοβάμαι μήπως μια μέρα χαθεί το σημάδι αυτό και δεν υπάρχουν πια αποδείξεις ότι έχω πονέσει τουλάχιστον μια φορά κι εγώ στη ζωή μου. τράβηξα με δύναμη τη μπλούζα από τη λαιμόκοψη να ξεχειλώσει κι άλλο και με το ΚΡΡΡΡΡΡΡΡΡΙΤΣ που ακούστηκε όσα περιστέρια είχαν μείνει ζωντανά πέταξαν από το σωρό και κάποιο γαμιόλικο με έχεσε στον ώμο. ΣΤΟΝ ΩΜΟ!! έβγαλα τη σιχαμένη μπλούζα και δε φαινόμουν πια τόσο βρώμικος. δεν υπήρχε κανείς. ποτέ δεν υπήρξε κάποιος να με δει να αλλάζω. αλλάζω μόνος και όλοι βλέπουν το ασήμαντο αποτέλεσμα. πέταξα τη μπλούζα μερικά μέτρα μπροστά μου και άρχισα να τρέχω καταπάνω της σαν να μην την έβλεπα την κλότσησα μακριά άκουσα κόρνες γάμου και τότε τα έκανα πάνω μου. έβγαλα το παντελόνι μου και το πέρασα στο λαιμό. το σώβρακο μου μούσκεμα από το κάτουρο ΠΟΣΟ ΤΑΙΡΙΑΖΩ ΕΔΩ ΠΕΡΑ ΠΟΣΟ ΤΑΙΡΙΑΖΩ ΕΔΩ ΠΟΣΟ ΤΑΙΡΙΑΖΩ το έβγαλα κι αυτό κι έμεινα γυμνός να κατηφορίζω δίπλα στα νεκρά περιστέρια έτοιμος ήμουν να πάρω φόρα και να πηδήξω να βουτήξω μέσα στο θάνατο μα τότε είδα την παναγιά στο τέρμα του δρόμου. καθόταν σε ένα συντριβάνι με τα πόδια μέσα στο νερό και τραγουδούσε. δεν με είχε δει. θα την στραγγάλιζα, θα την έβαζα στην πλάτη μου και θα βουτούσαμε μαζί στον σιχαμένο σωρό. και τότε γύρισε και με κοίταξε. ένα μικρό κορίτσι. ένα μικρό μικρό μικρό κορίτσι. ΑΓΟΡΑΚΙ ΠΟΥ ΠΑΣ ΠΟΥ ΠΑΣ ΠΟΥ ΠΑΣ; ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΟΥ;

πριν μάθουν από εμάς αυτό που είμαστε
λέω να τις μαζέψουμε σε έναν χορό
και να τις πηδήξουμε

την επόμενη φορά που
θα ακούσω τη μαμά
να λέει:
πούστη, εσένα έπρεπε να είχαμε κλείσει
στο τρελοκομείο.
θα ξέρω σε ποιον απευθύνεται

ο άλλος μου
βλέπει ξανά
τις
ανθισμένες μανόλιες
ο άλλος μου
ξυρίζει τον κώλο του
και στήνεται στα τέσσερα
κάτω από το ερκοντίσιον
ο άλλος μου
παίζει το πουλί του με δύναμη
μέχρι αυτό να πρηστεί
και να χύσει
- λένε πως το σπέρμα γυαλίζει τα πατώματα
άραγε χύνει πολύ;
πουτάνα ηλέκτρα
θα σου ξύριζα τα μαλλιά και το κρανίο
μ' έκανες και λέρωσα το παντελόνι μου
τι θα πώ στη μαμάαααααααα;
ο άλλος μου την έχει 24 πόντους
και βγαίνει στο μπαλκόνι τις νύχτες ν' απλώσει
ο πούστης απλώνει τα βρώμικα ρούχα του
κι είναι συμμετρικά απίθανο να περάσω μια μέρα
και να τον δω
νομίζω θα πιάσω το κεφάλι μου και θα το ρίξω στον τοίχο
έχω να ακούσω παράπονα, από την περασμένη τρίτη
κλείνω δυο μέρες απότιστος
θα μαραζώσω μα χρόνια μου πολλά
τραβώ τ' αρχίδια σου με αγάπη και σε φτύνω με νόημα

βιασμένο μου ψωμί
μεγαλώσαμε μαζί
ταξιδέψαμε μαζί
γιατρευτήκαμε μαζί
μας κάλυψαν οι θάλασσες
μας σκέπασαν οι βράχοι
να πας να γαμηθείς

θα με έκανε ευτυχισμένο
ένα νησί στον κώλο μου
αλλά δεν μπορώ να το δεχτώ
ηλέκτρα άρρωστη γκαντέμω πουτάνα
πιάστον μου και μέτρα τον
κι άσε με να πάω να παίξω

τριψ τριψ τριψ
" γεια είμαι το τζίνι"
αντε και γαμήσου λοιπόν τζίνι
" έχεις 3 ευχές "
ε άντε και γαμήσου
άντε και γαμήσου
κάνε με να χύνω κάθε φορά που θα λέω Θ

αίμα από το στόμα. θα έχουν σπάσει αρκετά δόντια.
ψάχνω με τη γλώσσα. όλα στη θέση τους.
δεν πονάω πουθενά. μήπως ξεψύχησα;
ΣΗΚΩ.
ακούω τη φωνή μου προστακτικά. μα δεν έρχεται από το κεφάλι μου. έρχεται απ' έξω. από πάνω μου. σηκώνω το βλέμμα.
ΣΗΚΩ. μου λέει. μα είναι. μα είμαι εγώ. σηκώνομαι με ευκολία.
σαν να μην είχα σωριαστεί πριν από λίγο.
σαν να έχω μόλις ξυπνήσει. προσπαθώ να μιλήσω μα κάθε φορά που ετοιμάζομαι να κάνω μια ερώτηση αυτή έρχεται από απέναντι μου, από το δικό του. το δικό μου στόμα.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ. ΕΙΣΑΙ ΟΜΟΡΦΟΣ. ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ. ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ. ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ.
δεν ονειρεύομαι. στα όνειρά μου τα χέρια μου είναι μεγάλα και τα δάχτυλά μου χοντρά σαν του πατέρα μου.
το πεός μου στα όνειρά μου είναι μεγάλο και χοντρό.
το στήθος μου είναι μεγάλο και τριχωτό.
δεν ονειρεύομαι. είναι όλα στη θέση τους, στο σχήμα τους.
ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΓΩ. ΤΙ ΜΕ ΘΕΛΕΙΣ.
στέκομαι απέναντι του. μου. ίδιοι. αλλά με έναν τρόπο που δεν περίμενα. αν τον. με έβλεπα στο δρόμο. δε θα μου έκανε. έκανα καμία εντύπωση. δε θα αντιλαμβανόμουν καν την ομοιότητα. αλλά τον. με έχω απέναντι μου.
και δίπλα βρίσκεται ο καθρέφτης. δε χωράω μισός μέσα σε αυτό το σπίτι. πως γίνεται να χωράω τέσσερις φορές;

σηκώνω το χέρι αναποφάσιστος. τι να αγγίξω; αν έχω παραισθήσεις, αν τελικά ονειρεύομαι, από στιγμή σε στιγμή μπορεί να συνέλθω. να ξυπνήσω.
άγαρμπα πιάνω το πέος του. μου.
και το σφίγγω στη χούφτα μου.
θέλω να δω αν πονάω κι εγώ. μα δε φαίνεται να ποναεί ούτε κι αυτός.
εγώ.
χαμογελάει. κοιτάζω στον καθρέφτη. εγώ δεν χαμογελώ.
ούτε το δικό μου είδωλο, χωρίς να είμαι σίγουρος για το ποιο από τα δύο είναι. ΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ. ΚΑΝΕ ΜΟΥ.
σαστίζω. το πέος του. μου. σκληραίνει ανάμεσα στα δάχτυλά μου.
ΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ. ΚΑΝΕ ΜΟΥ.
το αφήνω. τον. με κοιτάζω στα μάτια και γυρίζω την πλάτη μου.
σκύβω μπροστά του. μου. και του. μου λέω:
ΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ. ΚΑΝΕ ΜΟΥ.

Ένα μικρό κοριτσάκι μετρά την τρικυμία, καθισμένο σ' εκείνο το βράχο όπου χτες μεταλλάχτηκα, μετρά και τα σύννεφα θυμωμένο, δεν ξέρω κολύμπι, δεν είμαι εκεί να με σώσω

και μου γίνεσαι τόσο χρήσιμος όσο τα παγάκια στο νερό μου [για να μην τελειώνει κι όχι για να παραμένει δροσερό. τα παγάκια αν συμβόλιζαν τον έρωτα θα συμβόλιζαν τις τελευταίες μέρες ή το βράδυ που με μανία χτυπά το κεφάλι σου η αίσθηση οτι σιγά σιγά κάτι τελειώνει. τα παγάκια δε θα συμβόλιζαν ποτέ ποτέ ποτέ ποτέ το "πάντα" των πρώτων ημερών. αν συβόλιζαν κάποιο "πάντα" θα ήταν αυτό της δεύτερης μέρας μετά την τελευταία. και την απορία στο πρόσωπο της κωλόγριας που μένει στο απέναντι διαμέρισμα του ισογείου, όταν ακούει από το σπίτι σου-επειδή για πρώτη φορά δεν μπορεί παρά να ακούσει, δίχως καν να έχει προσπαθήσει- τη μουσική σου. αααααααααχ τραγουδάμε ωραία όταν πονάμε.]

ένα σκοτεινό , ολόλευκο περίγραμμα στο σώμα μου , τα αρχίδια μου δεν τα αισθάνομαι αλλά την αφήνω να νομίζει οτι με πονά. θα τραγουδήσω την πιο ψηλή μου νότα και θα μαγειρέψω με σκόρδο. ματάρες μου όμορφες μικροσκοπικές, οι τρίχες σου βουλώνουν τ' αυτιά μου. την καλύτερη ακουστική βρήκα στο στόμα σου, την καλύτερη ηχώ στο στρώμα σου. αν πηδιόμασταν σε κάποιο μπαρ αν δεν πηδιόμασταν αν μπορούσες να ανοίξεις τον πρωκτό μου με τη μύτη σου γιατί τί άλλο είναι ο έρωτας εκτός από μελανιές κι άντρες που δήθεν έρχονται για πρώτη φορά στο σπίτι μου. πού θα κολλήσω τα νύχια των ποδιών μου τώρα που στέγνωσες. όσο καλός κι αν ξέρω οτι είμαι στο κρεβάτι, ποτέ δε θα πιστέψω οτι σε ευχαρίστησα. σε έφτυσα μια μέρα και γέλασες. σε χτένισα.

θα μου μείνει στο τέλος ένας χρόνος να κοιτάζω τη θάλασσα μ' όποιο χρώμα τη θυμάμαι. παραμάσχαλα ακόμα το ίδιο καλοκαίρι και κίτρινος ιδρώτας, μπαχαρικό στο αστέρι μου.

στο στομάχι αυτής της γιορτής ένα παιδί -όχι δε μου μίλησε.
η φωτιά δεν μου μίλησε. το χαλασμένο σου όχι. θα κοιμηθούν και τότε θα ξέρεις. τραγουδάκι μου. λες δε φεύγω σωστά. θα κοιμηθούν και τότε θα ξέρεις. και θα μιλάς με λέξεις κι όχι με ξωτικά.

πήρα αγκαλιά τα πόδια σου και σου μιλούσα ένα βράδυ. κι όταν έφυγες ονειρεύτηκα πως μεγαλώναμε μαζί. πως είχαμε δισεκατομμύρια πράγματα να θυμόμαστε. αλλά μπορώ να γράφω για σένα όπως θέλω.
θα διαβάσω πολλές εφημερίδες στη ζωή μου. θα δαγκώσω τον ώμο μου. θα μεγαλώσει η καρδιά μου. κι αν χαθούμε αυτό το λεπτό, αν εξαφανιστείς, δε θα σε θυμίζει το μαύρο κασκόλ. δε θα σε θυμάμαι. αν εξαφανιστείς καν' το τώρα λοιπόν.
στραβώνει το ταβάνι. μισές λέξεις διαδικτυακά, χρωματιστά πρόστυχα ελεφαντάκια. . . δεν υπάρχουν κατσαρίδες στην αγάπη. (πάντα με γαλλική προφορά)
χτες (όχι) θα έτρωγα το μαύρο κασκόλ σου στην προσπάθειά μου να σε μυρίσω. σ' ευχαριστώ. είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους σου να μην σε μυρίζω πουθενά.
για σένα ο,τι ζητήσεις. μα δε ζητάς. δεν δαγκώνεις τα χείλια σου. δεν κρύβεις την ντροπή σου. όμορφα ρούχα και πολλές πολλές πολλές φιλενάδες. και περπατώ με καινούριο τρόπο για σένα. και ακούω παλιές αγαπημένες μουσικές. και γράφω με καινούριο άλφα για σένα. θα άλλαζα και το φι μα δεν υπάρχει στο όνομα σου.
πως γίνεται να περιστραφούμε, ο ένας γύρω από τον άλλο?

τι δεν ταιριαζει. η αληθεια. είδη νεκρών ήδη νεκρών. κατέβασε το σαν τραγούδι. ταιριάζουμε. γιατί και οι δυο μας θέλουμε. ο έρωτας σε ρόλο συνδέσμου. ο έρωτας σε ρόλο "και". μέτριος. αν δεν μας ενώσει ο έρωτας, θα μας χωρίσει. θα αγαπηθούμε κι είναι άθλιο. η αγάπη σαν γήρας. κρίμα (κι άλλες αγαπημένες λέξεις).
πέρασα μπροστά από ένα προπατζίδικο
ύστερα από ένα φωτοτυπάδικο
ύστερα μπήκα στο μπαρ
και λχύοσρσεαψξαα
το σιχαμένο εκείνο δάκρυ στην ουρήθρα μου.
ο καινούριος δίσκος του morrissey η νέα ταινία του david lynch
κι όλα μου τα άσπρα σώβρακα με όλα τα μαύρα βράδια.
η αλίκη
αχ, η αλίκη

με το λαιμό ξεβιδωμένο σαν σκαμνάκι θα δω επιτέλους τη θέα από το μπαλκόνι. θα πάνε τα μάτια μου μια βόλτα στην ακρόπολη. θα φωτογραφηθούν. χαλασμένα δόντια σε ένα ποτήρι κίτρινο χυμό. θα πάνε τα μάτια μου μια βόλτα. κι εσύ θα 'ρθεις μετά. και τα μάτια μου θα έρθουν σαν φύγεις. ιδρωμένα. με 5 φιλμ κι ένα στην κάμερα. θα πάρω την αγαπημένη μου πόζα. αλλά το αίμα στο ασπρόμαυρο θα φαίνεται γκρι. όταν βαριόμασταν, μαδούσαμε τις βλεφαρίδες σου. τώρα που θα φύγεις. κότες με γουρλωμένους κώλους στην μυστική μου αυλή. τραγουδάκια μες στ' αυτιά μου σαν μικρόβια. ο γιατρός είναι ένας μικροσκοπικός πορτοκαλί κύριος με περιποιημένα νύχια και με μια ινδή για σκλάβα του. κοπελιά. σε λένε σουζάνα. θα σε φωνάζω πιτ. και θα σε κρύψω στο λαρύγγι μου. ο γιώργος είναι στο πρώτο φιλμ. φωτογραφίες μεσαίου μεγέθους παρακαλώ. μέτριες. ω, επιτέλους, την αλήθεια. σ' ένα σακούλι.

και γιατί πρέπει να βγω από το σπίτι? γιατί να μετρήσω τα σκαλιά αυτής της μέρας? α, θεοδώρα... ξεπατητούρα η χρωματιστή κορδέλα! λογοκλοπ- κλοπ- κλοπ- κλοπ!

όλα είναι γάλα
γάλα

μια εκτίμηση βρασμένη δυο φορές και ζωμός μήλου, διακριτικά.
δε θα συμπεράνεις τίποτα κι εγώ χαίρομαι να σε απογοητεύω.
θα την κάνω μόδα την αγάπη σου. θα ψαχουλέψω μέσα στο δάσος και θα τη βρω την εμμονή σου.
το αγαπημένο σου χρώμα είναι το κόκκινο.
το αγαπημένο σου χρώμα είναι, λοιπόν, μισό.
αλλά ξερνάς σε κάθε μου γαλάζιο.
αν, όπως λες, γάμησες μια πόρνη στα 17
κι αν δοκίμασες ναρκωτικά
και δεν πιστεύω πως καπνίζεις.
είσαι ψεύτης. σαν την κρέμα ημέρας μου.

κάποιες στιγμές, οκλαδόν στον καναπέ. σκυμμένος πάνω απο τον φορητό.
με χαλασμένο οπτικό πεδίο. να μην σκέφτομαι εσένα κι όμως να σκέφτομαι. λίγα χαριτωμένα βλέμματα. πολύ λίγα. δεν αμφισβητώ παρά μόνο όταν γράφω. τελετές διακόσμησης ανάμεσα σε τέταρτα, αφοσιωμένος στο πρόσωπό μου. ή να χαζεύω τις κόκκινες σακούλες σκουπιδιών που μυρίζουν φράουλα. από την φράουλα που είναι αναγνωρίσιμη μόνο όταν πρόκειται για κάτι πλαστικό. ή για σπρέι. γαλάκτωμα σώματος και τα λοιπά. οι ίδιες κόκκινες σακούλες και στα μάτια. κι εγώ σκέφτομαι με μάρκες. κρέμες, λοσιόν και ελιξίρια. αν κοστίζει πάνω από 100 ευρώ τα αποτελέσματα θα είναι ορατά σε όλους.
ψυχολογικά τεστ στο διαδίκτυο. τάσεις παράνοιας, σεξουαλικό υποσυνείδητο, ο ισοβίτης, άνοιξες την πράσινη πόρτα που συμβολίζει τη φιλία κι είδες μια οικογένεια. το λευκό είναι η μάνα σου.
το κύμα εκείνο συμβολίζει τη μάνα σου. το άλογο είναι ο εραστής σου. το κουτί είσαι εσύ κι εσύ το διέλυσες για να δεις πώς φτιάχτηκε. μελάνια και αποκρουστικά έντομα παντού. παντού.

αμέτρητες εκτελέσεις του summertime και μετά, το gloomy sunday σε αμέτρητες εκτελέσεις με αγαπημένη εκείνη της bjork. στο μπάνιο άλλα τραγούδια. κι άλλα για τα μακαρόνια στην κατσαρόλα. και δεν μπορώ να σου γράψω τα αγαπημένα μου. και με φιμώνεις με την αδιαφορία σου όταν αρχίζω να σου τα τραγουδώ.

όλοι μαζί τα πρωινά, να σχολιάζουμε φορέματα και παπούτσια στην καφετέρια κι όλοι, μα καθένας μόνος του, τα βράδια, να κλαίμε για τον έρωτα.

αίμα από τον πρωκτό. έρωτας.

οι φίλοι. οι υπερεκτιμημένες διασημότητες. και πικάντικα πατατάκια δίπλα στο κρασί. σε φόβισε που ξέρω από τώρα πως θα πεθάνουμε? που βιάζω το σώμα μου όταν κοιμάσαι? που θα σου χάριζα τα πάντα εκτός απο τη μοναξιά μου? κριτς κριτς κριτς στον τοίχο. το γιγάντιο ερπετό μας χτυπά την πόρτα. κι ένα παρασημοφηρημένο χταπόδι στα πόδια μας. αγκάλιασέ το ρουφιάνα.