πήρα αγκαλιά τα πόδια σου και σου μιλούσα ένα βράδυ. κι όταν έφυγες ονειρεύτηκα πως μεγαλώναμε μαζί. πως είχαμε δισεκατομμύρια πράγματα να θυμόμαστε. αλλά μπορώ να γράφω για σένα όπως θέλω.
θα διαβάσω πολλές εφημερίδες στη ζωή μου. θα δαγκώσω τον ώμο μου. θα μεγαλώσει η καρδιά μου. κι αν χαθούμε αυτό το λεπτό, αν εξαφανιστείς, δε θα σε θυμίζει το μαύρο κασκόλ. δε θα σε θυμάμαι. αν εξαφανιστείς καν' το τώρα λοιπόν.
στραβώνει το ταβάνι. μισές λέξεις διαδικτυακά, χρωματιστά πρόστυχα ελεφαντάκια. . . δεν υπάρχουν κατσαρίδες στην αγάπη. (πάντα με γαλλική προφορά)
χτες (όχι) θα έτρωγα το μαύρο κασκόλ σου στην προσπάθειά μου να σε μυρίσω. σ' ευχαριστώ. είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους σου να μην σε μυρίζω πουθενά.
για σένα ο,τι ζητήσεις. μα δε ζητάς. δεν δαγκώνεις τα χείλια σου. δεν κρύβεις την ντροπή σου. όμορφα ρούχα και πολλές πολλές πολλές φιλενάδες. και περπατώ με καινούριο τρόπο για σένα. και ακούω παλιές αγαπημένες μουσικές. και γράφω με καινούριο άλφα για σένα. θα άλλαζα και το φι μα δεν υπάρχει στο όνομα σου.
πως γίνεται να περιστραφούμε, ο ένας γύρω από τον άλλο?