όποτε παίρνω ανάσα
όποτε παίρνω ανάσα

όποτε παίρνω ανάσα
περνώ το δρόμο
γυμνός
με τον πούτσο μου να κρέμεται
να σέρνεται στην άσφαλτο
βλέπω το βιβλιοπωλείο
κι όλοι γαμιούνται μέσα
και περιστρέφονται
κι έτσι όπως σέρνεται ο πούτσος μου
και χύνει σαν σαλιγκάρι τη βλέννα του στο δρόμο
ένα συναίσθημα γιορτής
ένα λαμπερό συναίσθημα
γλείφει τον πρωκτό μου
κι αυτός ανοίγει, παίρνει ένα σχήμα ίδιο ολόιδιο με ένα λουλούδι
που είχα δει κάποτε στην τηλεόραση.
-η τηλεόραση είναι γεμάτη λουλούδια
κι έτσι όπως σέρνω τα πόδια μου, τον πούτσο μου
και το συναίσθημα στον κώλο μου
θέλω για λίγο έτσι ξαφνικά να βρέξει
αν κι έχω ακούσει πως σε αυτή τη χώρα δε βρέχει ποτέ
και πως ο χρόνος στη χώρα αυτή είναι αληθινός
που σημαίνει πως δεν μπορώ να ορίσω τη διάρκεια
το πέρασμα την ώρα την αφή την όψη του χορευτή
από μπαλκόνι σε μπαλκόνι όσο κατεβαίνω

κι ο αέρας είναι συμπαγής
σαν το κεφάλι του σφυριού
γεμάτος ονόματα και κατουρημένα χόρτα
αφιερώσεις κι υπογραφές λες και κάποιος δοκίμαζε
εδώ όλα τα στυλό και τα μολύβια και τους διαβήτες του κόσμου

η λεσβία όρεξή μου για χώμα
από το στόμα περνάει στην οργή
και τυλίγεται
έτσι κάνει και το απαρέμφατό μου στις παρτούζες
αχόρταγα καυλιά αχόρταγες κωλοτρυπίδες
τι κρίμα να μη σε λένε ανώμαλο εδώ κάτω


πριν καταπιώ με τα μάτια τον κόσμο
πριν πάρω κρυφά μια καινούρια ανάσα

τίποτα

το ίδιο συναίσθημα

περισσότερο μπλε ίσως μα το ίδιο